به نکته خيلي خوبي اشاره کردي ... شعارزدگي . شايد امروز بتوانيم به جرات بگوييم که فيلم سازان ما ديگر چيزي براي گفتن ندارند. البته ريشه اين درد را بايد در جايي ديگر سراغ گرفت . به نظر من جامعه ي بسته ي ما نه تنها به فيلم ساز بلکه به روزنامه نگار ، خبرنگار و به هيچ کس ديگري اجازه ي سخن گفتن نمي دهند . در جامعه اي که سکوت را هر روز به شيوه اي نو تدريس مي کنند چگونه مي توان از چيز فرياد سخن گفت . نه تنها فيلم ساز ، روزنامه نگار و خبرنگار بلکه ما نيز به نحوي محکوم به سکوت هستيم .

ميرزا حميد