سلام...تو اينكه هممون دلتنگ خودمون شديم شكي نيست ولي اگر من رو به عنوان يكي از اون دوستاي دانشگاهيت قبول داري بايد بگم راجع به اون پشت لبخند پنهان شدنت كم لطفي كردي چون خيلي هم پنهان نيست عزيز ....واما درباره اسطوره پرستي و كارخانه هاي بت سازي جامعه ما بايد بگم: رگهاي زخمي از غم نون و تقويم هاي غرق تعطيلي ....اسطوره هاي تو كتاب مونده تنها واسه يك سال تحصيلي....باباي اجداديِ اين شهر از تقسيم نون ميون ما خستس ...از دوره كردن كتاباُ مردايِ توي قصه ها خستس(به اميد يافتن يوسفمان در مصر ارزوها)
