نوای زمستان
جدا چرا ؟
چرا ما مردم همیشه در کار های گروهی شکست می خوریم ؟
چراهمیشه ضمیر من بر ما غلبه می کند ؟
چرا نمی خواهیم مشکلاتمان را با یکدگر به گفتگو بنشینیم و برایش چاره ای بجوییم ؟ یا اگر می خواهیم ، پس چرا نمی توانیم ؟
برای مثال چرا این همه نخبه در کشورمان وجود دارد اما سیاستمداران و سردمداران ما نمی توانند ( یا نمی خواهند ) استعداد ها و فعالیت های آنان را متمرکز و سازماندهی شده بکنند ؟
چرا تیم های ملی گروهی ما هیچ وقت در عرصه های جهانی موفق نبوده اند ؟ چرا تیم فوتبالمان با اینکه از نفراتی با تکنیک و هوش فردی زیاد سود می برد در عرصه جام جهانی موفق نبود ؟ چرا مدال های المپیک ما ، تماما از رشته های انفرادی است ؟ کشتی ، تکواندو و .....
چندی پیش با برخی از دوستان وبلاگی به راه انداختیم به نام سبز سرخ وبلاگی که تجلی افکار ، اندیشه ها و امید های ما بود .
اما این وبلاگ یک هفته از فعالیتش نگذشته ، چهار عضو از دوازده عضو آن از جمله من از ادامه نوشتن در این وبلاگ انصراف دادیم .
چرا ؟ خب دلایل متعددی داشت از جمله ضعیف بودن مدیریت آن وبلاگ در صورتی که مدیر آن وبلاگ از وبلاگ نویسان قهار و قوی قلم بود
به نظر شما ، چرا ما نمی توانیم در کار های گروهی موفق باشیم ؟