جالب است بعضي مطالبت را به عينه لمس کرده ام مانند مطلب قبلي! ظرف چند روز گذشته چند بار مرور کردم همانند اين اتفاقي که افتاده بود! نوشتي: سخت است وقتي همه دوستان و نزديکان تو را با لبخند بشناسند و تو خود را حتي يک بار هم خندان نديده باشي. و جالب اينکه اين احساس هم برايم آشناست!..در ضمن همه اين چهار سال در فرداي روشن نوشتنم يک طرف . دوراني که با تو آشنا شدم هم همان طرف! جدا از شوخي آرمان به تمام دوستانش افتخار ميکند و همه شما ستاره هاي درخشاني هستيد در چشم انداز افق آسمان زندگي من...به اميد فرداي روشن براي من تو و تمام مردم دنيا